Ook het verhaal achter de foto van
Trui begint voor en achter de toonbank, kan het ook niet helpen maar
het is nou eenmaal zo. Komt een vrouw de winkel in, wel even geleden
hoor, vraagt om een supermalse biefstuk voor een jarige tante die 78
geworden is en al 70 jaar in haar huisje woont. Koren voor mijn oren
natuurlijk, dus ik meng mij in het gesprek en van het een komt het
ander, je raad het al. Of ik mocht ……:-) En Jawel ze ging dat
voor mij regelen, met een dag was het voor elkaar.
Trui zat al voor het raam, ze woonde
in een rijtje van zes onbewoonbaar verklaarde woninkjes in een
afbraak buurt. Twee woninkjes waren nog in gebruik, een van Trui en
de andere van een paar dames die ook voor de ramen zaten, maar dan
met andere bedoelingen. Daar kom ik nog op terug in dit verhaal, Trui
woonde dus daar bijna haar hele leven lang, eerst met haar ouders en
later met een broer die tot zijn dood ook in dat huisje heeft gewoond
en vrijgezel was.
Het was een klein huisje, waar al die
jaren niets aan was gedaan, het behang op de muren was nog van dat
fluwelenbehang met zo’n koord erboven langs, drie kamertjes,
woonkamer, slaapkamer, klein kamertje boven en een keuken. Dat
allemaal in de stijl van dik voor de oorlog en vol met antiek, in de
slaapkamer was nog een bedstede, maar daar kon Trui (stijf geworden
door reuma) niet meer uit komen dus was er een bed geplaatst. Het
toilet stond buiten, er was geen achterom.
Trui was blij met mijn komst en
kletste wat af, een echte buurtkrant, of ik koffie moest vroeg ze,
dat wilde ik wel. Ze pakte een fles met van die( voor een week of
twee) door haar zelf gemaakte koffie extract, goot er gekookte melk
op, koek er bij en kletsen maar, de koffie was zo sterk dat ik een
week maagtabletten heb gebruikt om klachten vrij te geraken. Vooral
de buren daar zat ze nog al mee, het stond trui helemaal niet aan wat
die dames daar deden, en leefde op haar leeftijd op voet van oorlog
met de bewoonsters van het hoekpand.
Trui kon natuurlijk goed zien wie bij
de dames zoal op bezoek kwamen, dan liep ze met haar kromme knieën
naar de keuken, klom via een klein trapje op het aanrecht en riep
door het bovenluikje naar de heren die achterom kwamen,” viezerd
weet je vrouw dat wel” en daar waren de dames niet zo van gediend.
Eerlijk waar, echt meegemaakt allemaal, maar ik wilde natuurlijk een
foto maken en kapte het gesprek vriendelijk af. Trui ging op de rand
van haar bed zitten, in een oogopslag zag ik dat het de plaat moest
worden, statief opgesteld, Mamiya C330 er op, 400 film erin en
opvallend licht meten. Er was niet veel licht enkel een klein raampje
waar door de vitrage het licht naar binnen viel. Een lange belichting
1/8 bij F4.5 Trui kan aardig stil zitten alleen haar hand schudde
iets.
Ik fotografeerde toen nog niet zo
lang en deed nogal wat op de gok, maar na het ontwikkelen van de film
zag ik dat ik toch goed zat en ben meteen gaan afdrukken op MG/FB,
daar was de plaat van trui, ik was er zo trots op als een aap met
zeven…. Een week later bracht ik de foto naar Trui, of ik nog
koffie wilde, niet dus, dan maar wat fris en ze liep naar een kast
met glaswerk toe om een glas te pakken. Ze had een jurk aan die bleek
van haar moeder te zijn geweest. In die jurk zaten bijna dezelfde
patronen als het behang, ik naar de auto en de camera maar weer op
het statief gezet, opvallend licht gemeten en Trui voor de kast met
het portret van haar moeder gezet. Ik kon het niet laten om ook nog
eens deze plaat te schieten, Trui vond de foto wel mooi maar zich
zelf niet. Enfin, Trui is er al lang niet meer de huisjes ook niet,
maar gelukkig de foto’s met een m.i. enigszins documentaire waarde
wel, goed bewaren voor het nageslacht.
Willem Wernsen
Omdat galerie Eduard Planting met vrijkaartjes had gestrooid, was ik vanmiddag even op de PAN in de rai. Leuk om vooral bij Planting GKf'ers aan de muur te zien. Nou ja, hun werk. Dus. Marie Cecile Thijs had een hele wand voor zichzelf en had al minstens 3 rode stipjes, Reinier Gerritsen was haar buurman. Corinne Kruger hing naast Dianne Arbus.
Of het meer was dan anders of minder weet ik niet, maar er was best zo het een en ander aan fotografie op de PAN. Leuk.
